Kelimeler

 “Biz evvela kelimeleri öğreniriz, sonra yaşadıkça teker teker mânâlarını.” Yaşayarak anlamını öğrendiğimiz kelimeleri asla unutmayız. Kimi bizi mutlu eder, kimi de bizi perişan eder. Ama yine bu kelimelerin anlamını öğrenmekten vaz geçmeyiz. İçimizi acıtsa da kimi kelimeler zamanla acının şiddeti azalır da bizde bıraktığı anlamını asla unutmayız. Kelimelerin dünyasına girmek için kelimelerin anlamını illa yaşamak mı gerek? Yaşamadan da anlamını öğrendiğimiz kelimeler mi bizi daha çok etkiler yoksa iliklerimize kadar hissettiğimiz kelimeler mi? İnsan yaşayarak, yaparak öğrendiği şeyi unutmazmış. Güzel kelimeler olsun hayatınızda. Sizi mutlu eden ne varsa sizinle olsun. O mutluluklardan ortaya çıkan kelimelerle dolsun hafızanız. Hayal dünyanız hayat dünyanız olsun. Vesselam.

Aşk İle Koşmak

 Bu hayatta çalışırken dinlenen, üretirken eğlenen biri  oldum her zaman. Umurumda olan tek şey insanların hayatına ilham olacak bildiğim her şeyi paylaşmaktı. Haksızlıklarla mücadele etmeyi hep sevdim. Allah’a şükür mesleğim sayesinde istediğim her şeye sahip oldum. Bana haksızlık yapan herkesin darmadağın olduğunu da görecek kadar adil davrandı hayat bana. Bizler direnç insanlarıyız. 

Hayatı böyle yaşamayı tercih edenler zorluklardan şikayet etme korkaklığına düşmezler. 

Üretirken şifa buluruz. Çalışırken mutlu oluruz. Tembelliği sevmeyiz. Her zaman kurtaracak bir şeyler, sesi duyulacak birileri vardır.

Hayat muhteşem bir deneyimdir bizim gibi insanlar için. 

İşe yarama duygusu var ya hani… Eşi benzeri olmayan bir duygudur o. 

Yorgunluğu unutursun. Uykusuzluğa aldırmazsın. Dinlenmeyi bilmezsin. Sonuçta bir gayesi olanın yüreği güvercin tedirginliğindedir. Hep daha iyisini başarmak istersin, hep daha fazlasını yapmak istersin çünkü. Hani Neşet Ertaş’ın da dediği gibi: “Aşk ile koşan yorulmaz.” Hep daha güzeli ve iyisi için aşk ile koşmaya devam.

Hazan Mevsimi

Hazan mevsimi anlam olarak  güz, sonbahar demektir. Kökeni Farsça olan hazan kelimesi hakkında çok sayıda şiir yazılmıştır. Çünkü hazan mevsimi; İnsanların sevdiklerinden ayrı kaldığı andan sonraki her an hazan ayıdır. Kısaca yaprak dökümü diyebiliriz.

Eskiler; sonbahar için hazan mevsimi, güz mevsimi derler. Güzün dönerler yayladan yaylacılar. 

Şair; sevgilisine hem ayrılığın verdiği hüznü dile getirmek için hem sevgisinin kendisindeki tesiri ifade etmek için beyitlerde, dörtlüklerde “hazan” kavramını kullanmış. 

Her hazan mevsimi geldiğinde içimi derin duygular kaplar. Kışa hazırlıkların tüm hızıyla devam ettiği, sobaların kurulduğu, çocukların kesilen odunları taşıdığı, annelerin kışlık yiyecekleri hazırladığı ve en güzeli de doğanın muhteşem bir sonbahar elbisesini giydiği anılar gelir aklıma. Bu duygular çocukluğumdan gelir hatırıma. Hazan mevsiminin en sevdiğim bir diğer yanı ise ılık esen rüzgarla bir sağa bir sola savrulan yaprakların temaşasıdır. Dökülen yaprakları izlemek apayrı bir duygu uyandırır insanın en derininde. 

“Teselliden nasibim yok, hazan ağlar baharımda
Bugün bir hânümansız serseriyim öz diyarımda”      

                                         Mehmet Akif Ersoy