Ak Kız

 Ayaz düşerken yaylanın yüreğine, bir ak kız yürür çiylerin üstünde…

Ne sesi kalır rüzgâra, ne kokusu zamana…

Ak Kızın İzinde, hatırlamak için yürür insan bazen…

Anlamak

Yaş ilerledikçe neyi daha iyi anladınız?

Cevap:

Yaradan bizi en uygun zamanda yaratmıştır. Allah'ın bizim için seçtiği şartlar, yer ve zaman en isabetlisidir. Olmamız gereken yerde bulunuyoruz. Öyleyse bunun kıymetini bilmeli israf etmemeliyiz.

IHLAMURLAR ÇİÇEK AÇTIĞI ZAMAN

Dilimde sabah keyfiyle yeni bir umut türküsü

Kar yağmış dağlara, bozulmamış ütüsü

Rahvan atlar gibi ırgalanan gökyüzü

Gözlerimi kamaştırsa da geleceğim sana

Şimdilik bağlayıcı bir takvim sorma bana

-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

Ay, şafağa yakın bir mum gibi erimeden

Dağlar çivilendikleri yerde çürümeden

Bebekler hayta hayta yürümeden

Geleceğim diyorum, geleceğim sana

Ne olur kesin bir takvim sorma bana

-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

Beklesen de olur, beklemesen de

Ben bir gök kuruşum sırmalı kesende

Gecesi uzun süren karlar-buzlar ülkesinde

Hangi ses yürekten çağırır beni sana

Geleceğim diyorum, takvim sorma bana

-Ihlamur çiçek açtığı zaman.

Bu şiir böyle doğarken dost elin elimdeydi

Sen bir zümrüd-ü ankaydın, elim tüylerine deydi

Sevda duvarını aştım, sendeki bu tılsım neydi?

Başka bir gezegende de olsan dönüşüm hep sana

Kesin bir gün belirtemem, n`olur takvim sorma bana

-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

Eski dikişler sökülür de kanama başlarsa yeniden

Yaralarıma en acı tütünleri basacağım ben

Yeter ki bir çağır beni çiçeklendiğin yerden

Gemileri yaksalar da geleceğim sana

On iki ayın birisinde, kesin takvim sorma bana

-Ihlamur çiçek açtığı zaman.

Bak işte, notalar karıştı, ezgiler muhalif

Hava kurşun gibi ağır, yağmursa arsız

Ey benim alfabemdeki kadîm Elif

Ne güzellik, ne de tat var baharsız

Güzellikleri yaşamak için geleceğim sana

Geleceğim diyorum, biraz mühlet tanı bana

-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

Ihlamurlar çiçek açtığı zaman

Ben güneş gibi gireceğim her dar kapıdan

Kimseye uğramam ben sana uğramadan

Kavlime sâdıkım, sâdıkım sana

Takvim sorup hudut çizdirme bana

Ben sana çiçeklerle geleceğim

-Ihlamurlar çiçek açtığı zaman.

BAHATTİN KARAKOÇ

Kırılmak

İnsan kırılan kalbi için küsmeyi bulmuş bakmış affedemiyor susmayı bulmuş. Ama içi içini yemiş, sessizliğiyle yankılanmış kendi içinde. Ne kadar uzaklaşsa da kırıklığın izleri hep içinde kalmış. Sonra anlamış ki küsmek çözüm değil, susmak iyileştirmiyor. İnsan, kırılan yerlerinden büyümeyi öğrenmeli, affedemese bile hafiflemeyi bilmeli. Çünkü yükünü hep içinde taşımak, yarayı kanatmaktan başka bir şey değil…

Burukluk

 “Bir burukluk var, hep vardı. Öyle alengirli sözlerle falan anlatmak istemiyorum. Bir burukluk var. Hep vardı..”

Kıymak

Bir insana bağlı olmakla, bağımlı olmak, kıskanmakla, saplantılı olmak, onunla yaşamakla, onsuz yaşayamamak ve bir insanı sevmekle, severek öldürmek arasında çok kalın bir duvar vardır.

Ve o duvarın üzerinde şu yazar;

İnsan sevdiğine asla kıyamaz…!

Ömür Götüren Zaman

 Durulduğu zamanları olur insanın, yorulduğu zamanlar olduğu gibi. Ama ömür götüren kırıldığı zamanlardır. 

72 Saat

Beklemek… Bazen bir ömür kadar uzun gelir insana. Hele ki 72 saat, bir umutla doluysa. Bir haber, bir ses, bir nefes için geçen üç gün… Zaman ağırlaşır, her dakika uzar. Ama beklemek, sabrın ve umudun sınandığı yerdir. 72 saat boyunca kalbin hep aynı şeyi fısıldar: Umut, umut, umut… Bazen zaman dursun istersin, hiç ilerlemesin. Bazen de zamanın çok hızlı geçmesini istersin. İşte bu sefer zaman çok hızlı geçsin. 72 saat 72 dakika gibi geçsin. Rabbim kolaylaştır, zorlaştırma. Hemen geçsin. Rabbim kolaylık ver.

Bendedir

Ne azap, ne sitem bu yalnızlıktan,
Kime ne, asılmaz duvar bendedir,
Süslenmiş gemiler geçse açıktan,
Sanırım gittiği diyar bendedir.

Yaram var, havanlar dövemez merhem;
Yüküm var, bulamaz pazarlar dirhem.
Ne çıkar, bir yola düşmemiş gölgem;
Yollar ki, Allah'a çıkar, bendedir.

                        Necip Fazıl Kısakürek

Zaman Varken

“Zaman varken sev beni, bakarsın ölürüm belli mi olur?”

Unutmak mı, Buluşmak mı?

“Anımsama bir buluşma şeklidir. Unutkanlıksa özgürlük.” diyor Halil Cibran. İnsan hem özgürlüğüne düşkün hem de anılarından kurtulamayan bir varlık. Kimi anılarını unutmaya dünden razıyken kimi anıları da kendince bir buluşma şeklidir. Hem özgür olmak hem de unutmadan yaşamak mümkün mü?