İnsan bir yol arar mütemadiyen. Dener yanılır, bir daha dener yine yanılır. Kimi bilir yanıldığını kimi bilmez. Kimi sürekli karşısına çıkıp duran tümseklere takılır, kimi üstüne devrilen dağlara tepelere rağmen ayakta kalır.
Kiminin yükü bitmez yüklendikçe yeni yükler, yükler sırtına. Kiminin geçmişi bırakmaz peşini. Kimi her şeye rağmen bir yol bulur. Aşılmazları aşar, geçilmezleri geçer.
Kimi bir mağarada uyuyup güzel bir güne uyanacağı sabahı bekler. Ben bildim dedikçe tökezledim. Anladım dedikçe sürçtüm. Ama şunu iyice belledim, her insanın bir mağaraya ihtiyacı var. Özüne dönmek için kendini bulmak için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder