İç Ses

Bazen durmanın, geri adım atmanın ve hatta geri dönmenin de ilerlemek olduğunu anladığınızda muhtemeldir ki otuzlu yaşlarınızı aşmış, birkaç kere terk edilmiş, haksızlığa uğramayı hakkıyla yaşamış, ağız dolusu kahkaha atmayı özler olmuş, bir kalabalığa sahip olmanın yalnız olmaya engel olmadığını anlamış, iç sesi ile konuşmaya başlamış birisinizdir artık. Hayatınızın bu evresi beklentilerinizden kendinizi azat ettiğiniz bir uyanıştır. İyidir; çünkü kendinize toleransınız artar. Aynı zamanda kötüdür de çünkü tutkunuzu kaybedersiniz.

Her şey var hiçbir şey yok!

 "Daha büyük evlerimiz ama daha küçük ailelerimiz var; daha çok alet edevat ama daha az zamanımız var; daha çok diplomamız ama daha az sağduyumuz var; daha çok bilgimiz ama daha az muhakememiz var; daha çok uzmanımız ama daha çok sorunumuz var; daha çok ilacımız ama daha az sağlığımız var; aya kadar gidip geldik ama yeni komşumuzla tanışmak için karşıdan karşıya geçmekte zorlanıyoruz. Her zamankinden daha fazla kopya saklamak için daha fazla bilgisayar yaptık  ancak çok daha az gerçek iletişimimiz var. Nicelikte çoğuz ama nitelikte azız. Bu zamanlar hızlı yiyecek ama yavaş sindirim, uzun boylar  ama kısa karakterler,  yüksek kârlar ama sığ ilişkiler zamanı.Pencerenin önünde çok şey var ama odanın içinde hiçbir şey yok.''

Araftayız

Yol mu yordu yoksa yol mu uzadı? Varamadık ki bir türlü istediğimiz yere. Arafta kaldı her yanımız: Ne eskisi gibi olabiliyoruz ne de kendimizi tamamlayabiliyoruz.

Asıl Olan Ne?

 İnsan bu dünyada paranın satın alamayacağı şeylerle mutlu oluyor. Parayla değiş tokuş edilemeyen  değerler insanı mutlu ediyor: Yoldaşlık, arkadaşlık, bir amaç hissi, bir gaye hissi, hayatı niçin yaşadığını bilme gibi. Her şeyin maddiyat olmadığını bilenler şanslı bence. Çünkü hiçbir zaman hayal kırıklığına uğramayacaklar. Hep asıl olanın peşinde olacaklar. Peki asıl olan ne? 

Anla(ş)mak

 Sözlerin bir şeyleri değiştirebileceğini sanıyoruz. Bir şeyi sözel olarak anlamak veya anlatmak, kendi başına değişim yaratmak için yeterli değil. 

İki insan ilişkisinde değişim ancak 'buluşma anları'yla mümkün. Bu tür özel anların belirleyici niteliği, derin bir karşılıklı bağlantı hissidir. Gözün göze, ruhun ruha değdiği, her iki tarafın da diğerine kalbini hesapsız açabildiği anlar.

Buluşma anları, derin ruhsal temastır. İnsanın derinden görüldüğünü, hissedildiğini, kabul edildiğini ve anlaşıldığını hissettiği anlardır.

'Hissettiğimi hissettiğini hissediyorum' diyebildiğimiz anlar.      

                                                              Alıntı